Για περισότερες πληροφορίες σε σχέση με τον βελονισμό και το σύστημα Balance Method μπορείτε να ανατρέξετε στην ενότητα Βελονισμός.

     Οι άλλες δύο θεραπευτικές πρακτικές στην ΠΚΙ είναι οι μαλάξεις (τύπου Tui na) και η βοτανοθεραπεία, με άλλα λόγια τα φυτικής -κυρίως- προέλευσης φάρμακα της αρχαίας εποχής (στη φαρμακολογία της ΠΚΙ συναντούμε και πολλά φάρμακα ζωικής προέλευσης, π.χ. κονιορτοποιημένα όστρακα που σήμερα γνωρίζουμε ότι περιέχουν ένα σημαντικό φάρμακο και συμπλήρωμα, τη γλουκοζαμίνη).

     Ο βελονισμός έγινε γνωστός στη Δύση (κυρίως σε χώρες όπως η Ρωσία, η Αμερική, η Αγγλία και η Γερμανία) χάρη στα πολύ καλά θεραπευτικά αποτελέσματα που έχει σε παθήσεις για τις οποίες η φαρμακευτική (δυτική) αντιμετώπιση έχει είτε πενιχρά, είτε πολύ πρόσκαιρα αποτελέσματα. Τέτοιες παθήσεις είναι κάποιες περιπτώσεις χρόνιων πόνων, οι ημικρανίες που είναι ανθεκτικές σε φαρμακευτική αγωγή,  άλγος και συμπτώματα ψυχοσωματικού τύπου (όπως π.χ. διαταραχή μετατροπής). Επίσης, ο βελονισμός είναι μια θεραπευτική πρακτική που δεν έχει παρενέργειες σε αντίθεση με κάποια φάρμακα για τη θεραπεία του χρόνιου ή άγνωστης αιτιολογίας πόνου όπως π.χ. η πρεγκαμπαλίνη (Lyrica), η κορτιζόνη για τα αυτοάνοσα ή τα οπιοειδή που συχνά προκαλούν εθισμό.

     Εκτός από την έλλειψη παρενεργειών, ο βελονισμός είναι γνωστός για την ευεργετική επίδραση στη γενικότερη ευεξία και ζωτικότητα του οργανισμού  η οποία συμβαίνει ταυτόχρονα με τη θεραπευτική του δράση στην αντιμετώπιση κάποιων συγκεκριμένων συμπτωμάτων. Οι περισότεροι ασθενείς, λοιπόν, που επιλέγουν τον βελονισμό ως θεραπευτική μέθοδο είναι κυρίως αυτοί που είτε δεν βρίσκουν κάποια λύση στα προβληματά τους με την κλασική ιατρική, είτε αυτοί που επιθυμούν να θεραπευτούν με έναν πιο “φυσικό” τρόπο και να μην επιβαρύνουν τον οργανισμό τους με τη λήψη φαρμάκων. Αυτή η στάση απέναντι στην ασθένεια και τη θεραπεία είναι εύλογη και πολλές φορές αντανακλά μια γενικότερη στάση και συμπεριφορά η οποία στρέφεται προς έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και μια ολιστική προσέγγιση της ασθένειας και της υγείας.

      Παρ’ όλα αυτά και παρά τα -πολλές φορές- εντυπωσιακά αποτελέσματα του βελονισμού, δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι ο βελονισμός δεν είναι πανάκεια, δεν θεραπεύει όλες τις νόσους και όπως όλες οι θεραπευτικές κλινικές προσεγγίσσεις έχει συγκεκριμένες ενδείξεις, συγκεκριμένη ‘δοσολογία’ και συγκεκριμένο πεδίο δράσης. Για παράδειγμα κάποια συμπτώματα νευρολογικής φύσης που οφείλονται σε έλλειψη βιταμίνης του συμπλέγματος Β, θα έχουν άμεση ύφεση με την λήψη βιταμίνης Β ενώ με τον βελονισμό μπορεί απλά να αμβλυνθούν σε ικανοποιητικό αλλά όχι πλήρη βαθμό και με πιθανότητα γρήγορης υποτροπής. Επίσης, σε κάποια διαγνωσμένη λοίμωξη, προφανώς η ενδεδειγμένη θεραπευτική επιλογή είναι η χρήση του κατάλληλου αντιβιοτικού, ενώ ο βελονισμός μπορεί να έχει επικουρικό χαρακτήρα και πολύ καλά αποτελέσματα για τα επιμέρους συμπτώματα, όπως ο βήχας, η απόχρεμψη και η αίσθηση βάρους στο στήθος.

     Αυτός ο ρόλος του βελονισμού είναι πολλές φορές υποτιμημένος ή για την ακρίβεια σχεδόν άγνωστος. Ο βελονισμός είναι μια άριστη επικουρική ιατρική μέθοδος γιατί δεν έχει κάποια αντένδειξη, ούτε αλληλεπιδρά με τα φάρμακα, ενώ βοηθά τον οργανισμό να ξεπεράσει ταχύτερα μιαν ασθένεια. Επίσης, ο βελονισμός μπορεί να έχει και επικουρική δράση με την έννοια ότι μπορεί να ανακουφίσει συμπτώματα από παρενέργειες που προκαλούν φάρμακα σε περιπτώσεις που η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη, όπως σε περιπτώσεις σημαντικών ψυχιατρικών παθήσεων.

     Το ερώτημα ‘βελονισμός ή φάρμακα’, λοιπόν, δεν έχει κάποιο νόημα. Πιο σωστή προσέγγιση είναι σε κάθε διαφορετική περίπτωση να γίνεται μια ακριβής και προσεκτική διάγνωση (με τα διαγνωστικά εργαλεία και της κλασικής ιατρικής και της ΠΚΙ) και να ακολουθήσουμε το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα, ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με τις λιγότερες δυνατές παρενέργειες και τη μικρότερη επιβάρυνση του οργανισμού. Η εμμονή σε ενός τύπου θεραπευτικό σύστημα ή ο φανατικός τρόπος σκέψης που βασίζεται πάντα σε δίπολα (στην περίπτωσή μας φάρμακα ή βελονισμός) είναι ενδεικτική της άγνοιας γύρω απ’τις θεραπευτικές δυνατότητες του κάθε εργαλείου και είναι σαφώς επικίνδυνη για τον ασθενή που μπορεί είτε να χάσει πολύ χρόνο (και χρήματα) προσπαθώντας με βελονισμό να βρεί μια λύση για προβλήματα για τα οποία δεν ενδείκνυται, είτε να φορτώσει τον οργανισμό του με φάρμακα –με πρόσκαιρη και ελλιπή αντιμετώπιση κάποιων συμπτωμάτων- ενώ θα μπορούσε να θεραπευτεί απλά και πιο ‘φυσικά’ με λίγες βελονιστικές συνεδρίες.